Może wy mieliście podobny problem, znacie jakieś ćwiczenia aby pomóc maluszkowi rozwinąć mowe? A może nie słyszy i dlatego nie mówi? Moje mówiło, ale strasznie niewyraźnie a miało 4 lata. Teraz mu się dziób nie zamyka. Słyszy, wszystko rozumie, wykonuje pojecenia byłam u logopedy i wszystko jest dobrze tylko trzeba czekac. Chcialabym mu pomóc wypowiedziec te piersze słowa bo jak na razie to głównie dogadujemy w ten sposob ze dziecko pokazuje o co mu chodzi co chce. Moje dziecko zaczęło mówić w wieku 4 lat i tak samo jak ty, martwiłam się tym strasznie. Chodziłam od logopedy do logopedy, a oni wszyscy kazali czekać. I mieli rację, mówi teraz nawet przez sen: ) Musisz uzbroić się w cierpliwość i co najważniejsze, nie porównywać do innych dzieci. Zobaczysz, przyjdzie taki dzień, że będziesz zatykać jeszcze uszy :). Vivvi a może wykonywałaś jakieś ćwiczenia z dzieckiem? Jak tak to mogłabyś mi napisać? Dobry logopeda jest na zwyciestwa polecam. Opiekowalam sie dziewczynka, ktora zaczela mowic jak miala 3, 5 roku. Trzeba byc cierpliwym i spokojnie czekac, a wszystko bedzie oki :) pozdraiwam i zycze cierpliwosci :). Mam dwoje dzieci, z których każde zaczęło mówić po przekroczeniu 3 -go roku życia. Usłyszałam wtedy, że dojrzałość aparatu mowy to sprawa indywidualna... ale także i przekazywana w genach. Pozdrawiam. Dziekuje wszystkim :).
67 poziom zaufania. Witam. Po pierwsze problemami z mową i wymową nie zajmuje się lekarz, tylko logopeda. Po drugie - jeśli dziecko 2,5 letnie mówi dopiero od pół roku, to jest to niepokojący sygnał. Pierwsze wyrazy dziecko powinno wypowiadać już około roku, zaś zasób słownictwa 2 letniego dziecka powinien wynosić około 300 Echolalię należy skonsultować z lekarzem, jeśli występuje u dziecka powyżej 3. roku życia. Powtarzanie przez dzieci słów lub zdań zwykle nie budzi w rodzicach niepokoju. Trzeba jednak wiedzieć, że na pewnym etapie życia to zjawisko może być groźnym objawem chorobowym. Dlaczego dziecko wielokrotnie powtarza te same słowa? Co robić, gdy u dziecka występuje echolalia? Echolalia to wielokrotne powtarzenie zasłyszanych słów - nie bez powodu nazwa kojarzy się z echem. Jest to zaburzenie myślenia objawiające się automatycznym powtarzaniem przez dziecko zasłyszanych słów, fraz lub całych zdań, często w tej samej intonacji. Zwykle echolalia jest zjawiskiem fizjologicznym, ale tylko wtedy, gdy występuje u dzieci uczących się mówić – do 2-3. roku życia. Gdy jednak zdarza się dzieciom starszym, może być objawem poważnej choroby np. Zespołu Tourette'a, autyzmu czy schizofrenii. Czytaj także: Zaburzenia mowy: najczęstsze zaburzenia mowy [PORADNIK] Kiedy echolalia jest zjawiskiem fizjologicznym? Wyróżnia się echolalię rozwojową, która jest normalnym etapem rozwoju niemal każdego dziecka uczącego się mówić. Zwykle zjawisko powtarzania występuje w okolicach 30. miesiąca życia dziecka, choć pierwsze jej elementy mogą pojawić się nawet w 10. miesiącu życia jako przejaw funkcji naśladowczej. Wielokrotne powtarzanie zasłyszanych słów pomaga dziecku utrwalać je i zapamiętywać ich brzmienie. Jest jednym z kroków w rozwoju mowy u dziecka. Echolalia w tym wieku nie jest czymś niepokojącym i nie powinna budzić zdziwienia. Rodzice nie mają podstaw, by podejrzewać u takiego dziecka jakiekolwiek upośledzenia, jeśli poza echolalią dziecko nie zdradza niepokojących objawów. Jedyną słuszną radą w tym przypadku jest przeczekanie tego etapu i wykorzystywanie echolalii rozwojowej do nauki nowych słówek i rozwijania mowy. Czytaj także: Afazja dziecięca: czym jest i jak ją leczyć? Kiedy echolalia jest zaburzeniem mowy? Jako zaburzenie mowy jest traktowana echolalia utrzymująca się u dziecka, które ma więcej niż 3 lata. To wiek, gdy zjawisko powtarzania zasłyszanych słów czy zdań powinno zanikać. Jeśli tak się nie dzieje, jest to powód do niepokoju, gdyż w tym wieku może to być m. in. objaw autyzmu lub upośledzenia umysłowego. W tym przypadku mamy do czynienia z dwoma rodzajami echolalii – natychmiastową i odroczoną. W przypadku tej pierwszej dziecko powtarza frazę od razu, gdy ją usłyszy - na przykład nie odpowiada na zadawane mu pytania, tylko powtarza to pytanie z zachowaniem tej samej intonacji. Np. my pytamy – Czy chcesz lizaka? Ono odpowiada: "Czy chcesz lizaka". Echolalia odroczona występuje wtedy, gdy powtórzenie jakiegoś zdania jest odroczone w czasie np. gdy dziecko, bawiąc się, zaczyna powtarzać zasłyszany kilka dni wcześniej dialog z bajki ale bez kontekstu sytuacyjnego (czyli to co mówi, nie ma związku z tym, co właśnie robi). O takiej mowie mówi się, że nie ma wymiaru najlepszym przypadku mamy do czynienia ze zwykłym opóźnieniem w rozwoju mowy. W sytuacji, gdy echolalia występuje u dziecka ponad 3-letniego, należy skonsultować się w tej sprawie z lekarzem pediatrą, który pokieruje nas do właściwego specjalisty. Rozpoznanie zaburzeń na wczesnym ich etapie daje większe szanse na ich unormowanie, dzięki wczesnemu zastosowaniu odpowiedniej terapii. Jeśli jednak dziecko nie mówi wcale, nadal chwilę obserwujemy, zachęcając je do zabaw z sylabami , , (nie zmuszamy jednak do mówienia na zasadzie „powtórz”, „powiedz”, raczej mówimy do oczu dziecka, by dokładnie widziało, że łączymy usta ). Jeśli tak zachęcany maluch nie wypowiada nadal głosekLanglena daj czas swojemu maluszkowi , dzieci sie rozwijaja roznie nie ma co ich porownywac . Duzo rozmawiaj czytaj bo widze ze lubi przyjdzie czas i sie odblokuje . Co innego mozesz zrobic - kontrole sluchu jak mowisz ze czasami nie reaguje ale nie sadze zeby tu byl problem bo nie zawsze tak jest . Ale mozesz tez sama wykonac taki test podam ci stronke nawiazujaca do tego problemu . Pamietaj ze zakres zdan wypowiadanych w tym przedziale wiekowym jest od kilku do kilkudziesieciu - to i to jest norma .Czy twoje dziecko sĹyszy ? :: Stowarzyszenie UsĹyszeÄ ĹwiatNieprawda natomiast jest ze dziecko dwujezyczne pozniej zaczyna mowic , u mojego synka nie zauwazylam problemu , doskonale umial odpowiedziec po polsku na zadane pytanie po polsku (przez nas ) jaki i odpowiedziec po wlosku na pytanie czy powitanie przez znajomych spotkanych na spacerach . Umial sie szybko odnalesc w dwujezycznym swiecie i nie powiem mimo ze my po polsku mowimy doskonalej radzi sobie z wloskim , bo to jezyk jego srodowiska przedszkola a teraz szkoly i oczywiscie jego kolegow .Wloski jest dla niego latwiejszy , mimo ze po polsku doskonale rozumie i rowniez mowi po polsku . Od malego ogladal programy i bajki po wlosku .Dzieci potrafia nas zaskoczyc .Zobaczysz przyjdzie czas i synus zacznie mowic coraz to wiecej wyrazow ani sie nie obejrzysz , takie dzieciaczki to nawet kwestia tygodni , jeden moment i nagle nie poznajesz dziecka .Ale jak masz jakiekolwiek obawy odnosnie rozwoju dziecka to skonsultuj to jednak z lekarzem , przedstaw jaki masz problem i zapewne wykonaja kilka testow sprawdzajacy rozwoj synusia .Powodzonka i daj znac jak sie sprawy maja.
Sposoby na odpieluchowanie dziecka. Posadź dziecko na nocniku np. po posiłku, gdy wiesz, że zwykle załatwia się w pieluszkę. Nie przetrzymuj go długo na nocniku – jeśli chce wstać, pozwól mu na to. Jeśli uda się zrobić siusiu lub kupkę, koniecznie pochwal malucha – to ułatwia zrozumienie, do czego służy nocnik.
Dziecko dwuletnie potrafi już samodzielnie chodzić, artykułować kilkadziesiąt słów, wyrażać swoje potrzeby i samodzielnie jeść. Wykonuje czynności zabawowe, które imitują zachowania dorosłych i okazuje swoje uczucia. Pomimo iż kalendarz rozwoju dziecka zakłada nabycie pewnych umiejętności w wieku dwóch lat, nie powinnaś się martwić, jeśli twoja pociecha nie będzie potrafiła ich wykonać. Każde dziecko rozwija się w swoim indywidualnym rytmie. spis treści 1. Rozwój poznawczy i motoryczny dziecka 2-letniego 2. Rady dla rodziców dziecka 2-letniego 1. Rozwój poznawczy i motoryczny dziecka 2-letniego Kolejne etapy rozwoju dziecka od urodzenia zakładają opanowanie określonych czynności. Dziecko dwuletnie potrafi np. połączyć kilka najbardziej charakterystycznych elementów układanki, znając jego uprzedni wzór. Dwulatek, słysząc dźwięk dzwonka do drzwi, orientuje się, że to znak nadejścia gości. Rozwój dziecka w drugim roku życia zakłada także opanowanie pewnych umiejętności naśladowczych. W tym wieku twoja pociecha z pewnością będzie potrafiła przytulać i głaskać płaczącą lalkę, traktując ją podobnie do tego, jak robią to dorośli ze swoimi dziećmi. Zobacz film: "Czy w ciąży należy jeść za dwoje?" Każdy dwulatek powinien umieć już samodzielnie chodzić. Część z nich potrafi już biegać, choć robi to bez większej gracji, stosunkowo „niezdarnie”. W czasie chodzenia dziecko dwuletnie wciąż może się potykać, mogą przytrafiać mu się zderzenia z przeszkodą czy niewyhamowania na zakrętach. Część dwulatków będzie próbowało wspinać się na wyższe wzniesienia, ale ze względu na ich problemy z utrzymaniem równowagi, warto je przy tym asekurować. Wiek dwóch lat to dobry moment, żeby twoje dziecko nauczyło się korzystać z nocnika. Początkowe próby treningu czystości mogą wiązać się z płaczem, krzykiem czy zdenerwowaniem dziecka. Nie jest bowiem łatwo oduczyć dziecko sikania w pieluchy, ale jeśli wykażesz się w tej kwestii wyrozumiałością, cierpliwością i rozsądkiem, wkrótce twój maluch zrozumie, że czas pozbyć się pieluchy definitywnie. Postaraj się, by pierwszy nocnik dla dziecka wyglądał jak kolorowa zabawka - możesz wybrać model z melodyjką lub błyskającymi światełkami. Jeśli twój dwulatek nie chce od razu się wysikać, nie każ mu przesiadywać zbyt długo na nocniku, żeby ta czynność nie kojarzyła mu się z nieprzyjemnymi doznaniami. Pamiętaj, że zawsze na czas dłuższego wyjścia możesz zakładać swojemu dziecku pieluszkę, żebyście obydwoje mogli czuć się komfortowo. Dziecko dwuletnie nie zawsze umie precyzyjnie wyrażać swoje potrzeby, ale musisz je stopniowo do tego przyzwyczajać. 2. Rady dla rodziców dziecka 2-letniego Każdego dwulatka czeka obowiązkowa wizyta u pediatry - lekarz wykona tzw. bilans dwulatka. W czasie badania lekarz będzie mógł ocenić, jak przebiega rozwój fizyczny i psychoruchowy twojej pociechy. Naniesie na siatkę centylową jego wzrost i wagę. Wizyta kontrolna dwuletniego dziecka u lekarza to także doskonała okazja do oceny wzroku, postawy ciała i uzębienia. Warto także porozmawiać o suplementacji witaminowej wspomagającej rozwój twojego dziecka. Drugi rok życia dziecka stawia przed rodzicami nowe wymagania związane z tym etapem rozwoju. Rodzice muszą pamiętać o odpowiednim sposobie odżywania i organizowaniu dla dziecka nowych zajęć. Oto kilka porad, które mogą stać się przydatne na tym etapie rozwoju dziecka: dwulatek wciąż powinien pić mleko modyfikowane i soki przecierowe dla dzieci i niemowląt; rodzice nie powinni podawać dwulatkowi żadnych napojów gazowanych - szczególnie coli ani czarnej herbaty; posiłki, które spożywa dwuletnie dziecko, powinny być lekkostrawne i bogate w witaminy i składniki mineralne; rodzice powinni wyeliminować z diety chipsy, produkty z konserwantami, mocno przetworzone; staraj się jak najwięcej rozmawiać ze swoim dzieckiem, nie wahaj się używać słów, których twoje dziecko nie rozumie - dzięki temu będzie mogło poznawać coraz więcej wyrazów i nowych zwrotów; poza tym wykształci się w nim nawyk odpowiadania ci, a to pomoże mu sprawniej i chętniej porozumiewać się; cierpliwie odpowiadaj na pytania swojego dwulatka, tłumacz mu rzeczy, których nie rozumie, a które bardzo go interesują; zastanów się nad kupnem prostej gry planszowej, która mogłaby pozytywnie wpływać na rozwój intelektualny twojego dziecka; poeksperymentuj w zabawie ze swoim dwulatkiem, przesypujcie piasek z jednego kubeczka do drugiego, pobawcie się wodą albo masą solną, poukładajcie klocki; jak najczęściej wychodź z dzieckiem na spacer, niech ma szansę poznawać otoczenie wokół waszego domu, opowiadaj mu o tym, co widzicie, gdzie idziecie, co będziecie tam robili, zachęcaj go do gier i zabaw ruchowych na świeżym powietrzu; często przytulaj swoje dziecko i doceniaj jego liczne starania opanowania nowych umiejętności; ucz swoje dziecko samodzielności, pokazuj dwulatkowi świat, pozwól mu na jego radosną eksplorację, ale naucz także, że mama wie, co jest dla niego bezpieczniejsze. Dwuletnie dzieci lubią chadzać własnymi ścieżkami, uciekać w trakcie spacerów, płakać i krzyczeć, domagając się realizacji zachcianek, nie lubią dzielić się zabawkami - zwłaszcza wtedy, kiedy ktokolwiek je do tego zmusza, są wrażliwe na dźwięki, mają wyczulone zmysły smaku, dotyku i węchu. Dwa lata w życiu dziecka to etap najintensywniejszych doznań ze względu na możliwość samodzielnego poruszania się po otoczeniu. Dwulatki zachowują się czasem tak, jakby chciały zachłannie wszystkiego doświadczyć od razu. Przy dwulatku, z pewnością żaden rodzic nie będzie się nudził, a może nawet zechce mu towarzyszyć w radosnej dziecięcej ekspresji i pobudzi własną kreatywność? Nie czekaj na wizytę u lekarza. Skorzystaj z konsultacji u specjalistów z całej Polski już dziś na abcZdrowie Znajdź lekarza. polecamy Artykuł zweryfikowany przez eksperta: Mgr Anna Czupryniak Pedagog, terapeuta, doradca rodzinny.Dlaczego 2-letnie dziecko nie chce mówić? – odpowiada Dariusz Pysz-Waberski Czy podcięcie wędzidełka ma wpływ na wymowę? – odpowiada Mgr Bożena Waluś Dlaczego dziecko nie mówi? – odpowiada Mgr Kamila Drozd Temat: Dwu i pół latek mówi tylko mama Mój syn do czwartego roku życia mówił kilkanaście dźwięków typu iś, pipi ... teraz buzia mu się nie zamyka, zapytaj się lekarzy kiedy należy zacząć się martwić konto usunięte Temat: Dwu i pół latek mówi tylko mama Jadwiga M.: Mój syn do czwartego roku życia mówił kilkanaście dźwięków typu iś, pipi ... teraz buzia mu się nie zamyka, zapytaj się lekarzy kiedy należy zacząć się martwić Z całym szacunkiem do wiedzy lekarzy, ale znam niewielu pediatrów, którzy zauważyli w odpowiednim czasie problem w rozwoju mowy i skierowali maluszka do logopedy... Zazwyczaj medycy twierdzą, iż dziecko samo z tego wyrośnie, co często jest bzdurą. Są oczywiście przypadki samoistnego opóźnionego rozwoju mowy, z którym układ nerwowy dziecka radzi sobie sam i bez pomocy specjalisty dziecko dogania rówieśników w rozwoju mowy, ale przypadki takie są raczej rzadkie. Zdiagnozować rozwój mowy małego dziecka najlepiej potrafi logopeda, nie pediatra. Istnieje wiele przyczyn, z powodu których dziecko może mieć opóźniony rozwój mowy, czasem są one bardzo poważne. Nie radziłabym ani czekać, ani radzić się lekarzy, lecz udać się do logopedy. konto usunięte Temat: Dwu i pół latek mówi tylko mama Jednak poszukam dobrego logopedy... Temat: Dwu i pół latek mówi tylko mama poszukaj to się uspokoisz:-) mam nadzieję,że wszystko ok ale lepiej potwierdzić niż potem "pluć sobie w brodę",ze się czegoś nie dopilnowało:-) konto usunięte Temat: Dwu i pół latek mówi tylko mama praca z logopedą b. dużo daje, mój syn ma 2,5 roku i ma akurat to szczęście, że w przedszkolu do którego chodzi są zajęcia z logopedą, naprawdę widzimy olbrzymie postępy, mówi coraz więcej i wyraźniej Rafal G. Act as though it is impossible to fail Temat: Dwu i pół latek mówi tylko mama Aleksandra Jędrzejek: poszukaj to się uspokoisz:-) mam nadzieję,że wszystko ok ale lepiej potwierdzić niż potem "pluć sobie w brodę",ze się czegoś nie dopilnowało:-)Ale nie szukaj w internecie bo wpadniesz w panike. Temat: Dwu i pół latek mówi tylko mama Aleksandra P.: Jednak poszukam dobrego logopedy... W Warszawie na pewno znajdziesz dobrego logopedę, który pracuje z małymi dziećmi :-). Temat: Dwu i pół latek mówi tylko mama Każde dziecko jest inne, niektore rozwijają się szybciej i tym samym zaczynają wcześniej mówić, inne troszkę wolniej, ale to nie znaczy , ze jest z nim cos nie tak. Moja córeczka ma 3 latka i jest w grupie starszaków w złobku , w którym jest kilkoro dzieci, które jeszcze "bełkoczą" a nie mowią. Dla spokojnego sumienia mozna sie wybrac do specjalisty logopedy:-))) Temat: Dwu i pół latek mówi tylko mama Anna C.: Aleksandra P.: Jednak poszukam dobrego logopedy... W Warszawie na pewno znajdziesz dobrego logopedę, który pracuje z małymi dziećmi :-).Co do warszawy nie byłabym pewna jesli chodzi o dobrego logopedę-właśnie w tym mieście ciężko o jakiegokolwiek dobrego lekarza-ale jedno jest pewne-najlepiej popytać forumowiczów z Warszawy którzy byli u danego i mogą cos powiedzieć o skuteczności danego lekarza.... Temat: Dwu i pół latek mówi tylko mama Moj syn ma 2 lata i 8 miesiecy,i do niedawna tez bardzo malo :mama,tata i brum brum. Pediatra zwracal mi uwage,ze zamalo mowi,ale nie sprawdzil jakie moga byc przyczyny tego. Okazalo sie ze moj synek mial obrzek trabki sluchowej i tego pediatra sie to jak zabralam go do laryngologa,bo otwieral tak buzie-jakby mial cos w uszach zatkane. Teraz jest po operacji od polowy sierpnia,i z nauka mowienia idzie jak burza. Temat: Dwu i pół latek mówi tylko mama to chyba zależy od dziecka moja córka jak miała rok gadała pełnymi zdaniami ale nad nią pracowały 4 osoby dziadkowie od rana i rodzice po południu dzisiaj ma 4 lata i jest koszmar bo buzia jej się nie zamyka opowiada nam bajkę w trakcie jej oglądania poznaje 10liter i parę cyfr choć jej nikt na siłę nie uczy (pokazujemy) ale jest jak CB radio albo bardziej jak Wolna Europa nie do opanowania z gadaniem. Nie umie ubrać majtek na tyłek ale gada nie do opanowania. Każde dziecko jest inne - moja koszmarnie rysuje nie umie się ubrać ale liczy jak 6 latek i zorpoznaje cyfry, Muzycznie posłucha piosenki i po 2 lub 3 razie ją śpiewa Ale skarpetki założyć koszmar, majtki niewyobrażalna rzecz. Każde dziecko się rozwija w swoim tempie. Szwagierki syn w tym samym wieku co moja nie potrafi sklecić zdania ale potrafi odkręcić koło od samochodu pistoletem pneumatycznym . dzieci są bardzo różne i nie ma co się zamartwiać że coś potrafią a coś nie Temat: Dwu i pół latek mówi tylko mama Marcin W.: są bardzo różne i nie ma co się zamartwiać że coś potrafią a coś nie Owszem, każde dziecko rozwija się w swoim własnym tempie, jednak są pewne "kamienie milowe", które dziecko powinno osiągnąć w danym okresie i jeśli tak się nie dzieje zawsze należy się uważnie sytuacji przyglądać. Bo można wtedy zaniechać pomocy (patrz przypadek wyżej). Bardzo dużo jest przypadków, gdy diagnozuje się pewne nieprawidłowości zbyt późno, co ma potem katastrofalne skutki dla rozwoju dziecka. A wcześnie podjęta interwencja zazwyczaj wielokrotnie podnosi szanse na skuteczne wyrównanie deficytów, zapewniając dziecku dalszy harmonijny rozwój. Bądźmy zatem czujni, obserwujmy swoje dzieci. konto usunięte Temat: Dwu i pół latek mówi tylko mama Pokusiłabym się nawet o stwierdzenie, że lepiej jest pójść do lekarza o jeden raz za dużo niż za mało. Mam w bliskim sąsiedztwie dziecko, roczne, które zdradza bardzo niepokojące objawy jakby autyzmu, czy Zespołu Aspergera. Otóż mały nie reaguje na bodźce i jest niezwykle spokojny. W wózku siedzi nieruchomo, nie interesuje go nic- pieski, kotki, hałasy, inne dzieci- nic kompletnie. Jak go się posadzi, tak siedzi. Niezbyt umie się bawić zabawkami, a jeśli juz, to są to powtarzajace się ruchy...nie wydaje żadnych dźwięków typu piski, śmiech itd- po prostu nie reguje żadnym zainteresowaniem na otaczajacy go świat. Rodzice natomiast uważają, że mają cudownie grzeczne dziecko i bardzo się cieszą, że mały taki jest. konto usunięte Temat: Dwu i pół latek mówi tylko mama Karolina Ł.: Rodzice natomiast uważają, że mają cudownie grzeczne dziecko i bardzo się cieszą, że mały taki :-( konto usunięte Temat: Dwu i pół latek mówi tylko mama Urszula O.: Karolina Ł.: Rodzice natomiast uważają, że mają cudownie grzeczne dziecko i bardzo się cieszą, że mały taki :-(Serio. Ostatnio było pewne spotkanie rodzinne, na którym były też inne, zdrowie dzieci. Mama małego powiedziała, ze jakby miała takie ruchliwe dziecko i tak głosne, to by zwariowała i że ich mama powinna udać się z nimi do lekarza. Zaznaczam, że te dzieci są całkowicie w normie jeśli chodzi o ruchliwość i poziom wydawania dźwięków. Rodzice małego są uszczęśliwieni, że on jest taki spokojny, że wystarczy mu dać np 1 klocek a on będzie się nim bawił godzinę i nic nie będzie mówił. konto usunięte Temat: Dwu i pół latek mówi tylko mama Karolina Ł.: Serio. Ostatnio było pewne spotkanie rodzinne, na którym były też inne, zdrowie dzieci. Mama małego powiedziała, ze jakby miała takie ruchliwe dziecko i tak głosne, to by zwariowała i że ich mama powinna udać się z nimi do lekarza. Zaznaczam, że te dzieci są całkowicie w normie jeśli chodzi o ruchliwość i poziom wydawania dźwięków. Rodzice małego są uszczęśliwieni, że on jest taki spokojny, że wystarczy mu dać np 1 klocek a on będzie się nim bawił godzinę i nic nie będzie właśnie z ich dzieckiem jest coś nie tak,miałam podobny przypadek w dalszej rodzinie,chłopczyk jak się zaczął bawić jedną zabawką,tak bawił się parę godzin,nie patrzył na rodziców mądrzy,bo sami zauważyli że jest coś nie tak i wieku 1,5 roku poszli do lekarza,chłopczyk ma stwierdzony umiarkowany poszedł do przedszkola,matka jeżdziła z Nim codziennie na zajęcia do różnych lekarzy,a teraz jak chodzi do przedszkola integracyjnego mają zajęcia trzy razy w praca nad dzieckiem daje efekty,chłopczyk bawi się z innymi dziećmi,zaczyna słuchać się rodziców,jest tylko trochę lekarze mówią że im wczesniej zacznie się pracę z takim dzieckiem tym lepiej,potem może być za póżno,bo dziecko nabierze nawyków i zachowań z których ciężko jest go wyciągnąć. Magdalena H. Zrozumieli, że idealny świat jest podróżą, nie miejscem. Temat: Dwu i pół latek mówi tylko mama To ja Wam może opiszę perypetie z moim synem, trzecie i najmłodsze dziecko które 27 października skończy 4 latka. Syn przez pierwszy rok bardzo powaznie chorował, przez te choroby był bardzo ograniczony ruchowo co w tym wieku jest bardzo ważne a przy tym był dzieckiem dużym, ze wszystkimi pomiarami już w wieku niespełna 4 miesięcy powyżej 95 centyla. Daniel jest dzieckiem ciepłym, niesamowicie wrażliwym, tuluśnym, jednoczesnie bojaźliwym, nie ufa nowym ludziom, bezpiecznie czuje się jedynie w domu bądź poza domem ale tylko gdy ma koło siebie kogoś z najbliższej rodziny. Jest też uparty, bardzo uparty i do zmiany zdania które sobie wbil do głowy bardzo ciężko go przekonać, ma swoją pasję, na początku były to dinozaury, potem się rozszerzyło na smoki, jaszczurki i inne gady czy płazy po zwierzęta morskie itd. Uwielbia klocki, jako że zaczął chodzić dopiero mając 22 miesiące bawił się głównie statycznie, doskonale wypracował dłonie, w jego grupie przedszkolnej nie ma dziecka które by mu chodziarz dorównywało w tej sprawie. Ma jednak zaburzony rozwój ogólny, mowy, zaburzenia czucia głebokiego, poprzez problemy z komunikacją werbalną wpada często w złość która objawia się krzykiem, niesamowitym krzykiem osiągającym takie tony że cięzko wytrzymać, rzuca przedmiotami, potrafi uderzyć dziecko, ale terapeutka SI wytłumaczyła mi również, że dzieci z takimi zaburzeniami jak ma mój syn to norma i w miarę postępów w terapii ta sprawa będzie się wyciszała. Bał/nie lubił chodzić po schodach, panikował jak tylko zbliżał się do stopni, nie wchodził na wysokie zabawki na placu zabaw, nie lubi mostów to tez zaburzenia SI które widać, że się wyciszają w tej chwili trzeba go trzymać żeby nie poleciał na brodę bo tak pędzi po schodach. Rodzice innych dzieci przedszkolnych nie lubią mojego syna, potrafią być złośliwi, chamscy, na szczęscie ze strony personelu przedszkolnego jak i ze strony terapeutów spotykam się z ciepłym i życzliwym traktowaniem. Moje dziecko nie jest nienormalne, nie jest aspołeczne, nie jest jakimś cudakiem, otoczeniu cięzko zrozumieć, że niektóre dzieci potrzebują z róznych przyczyn więcej czasu na opanowanie podstawowych zasad życia w społeczeństwie, nie rozumieją tego, reagują atakami, agresją nie widząc przy tym, że zachowują się dokładnie tak jak mój niespełna czteroletni syn który również w ten sposób broni się przed "nowym". Mój syn jest pod opieką terapeuty SI, logopedki która pracuje z najcięższymi przypadkami autyzmu (kobieta jest niesamowita!), pedagoga, psychologa, w tej chwili jest również diagnozowany na wszelki wypadek w centrum wczesnej interwencji przez psychiatrę, psychologa, logopedę, rehabilitanta. Sprawdzamy go równiez pod katem medycznym w sprawach słuchowych bo podobnie jak Katharina u mojego starszego syna również lekarze zaniedbali badanie uszu co w konsekwencji w wieku 4 lat okazało się dużym niedosłuchem... Wykonałam mu również testy alergiczne jako że u starszego alergia występuje a która tez wpływa niejako na rozwój. Moje dziecko jest pod bardzo dobrą i intensywną opieką, Ci ludzie dają mi wiele siły i chęci do walki z ludźmi którzy rzucają nam kłody pod nogi, do mojego synka podchodzą bardzo ciepło bo mimo, że to nerwus mały, uparciuch to jest to dziecko bardzo ciepłe, ma ogromne poczucie humoru, lubi się przekomarzać czym wzbudza ogólna sympatię tych specjalistów, którzy z ludzi "obcych" mogą o moim dziecku najwięcej powiedzieć. Mój syn ma też "drugą mamę" w przedszkolu, to jego wychowawczyni która okazała mu ogromne pokłady cierpliwości, dobroci i ciepła, która go zawsze przytuli, ale która zachowuje przy tym wiele rozsądku bo kiedy trzeba jest stanowcza. Ze wszystkimi tymi ludźmi ściśle współpracuję a oni też między sobą i widać postępy w rozwoju mojego syna. Po co to opisuję? Może trafia się osoby które to przeczytają a które niewiele wiedzą o zaburzeniach rozwoju u dzieci i które we wszystkich bardziej spontanicznych dzieciach widzą ADHD, może przejrzą na oczy że to co widać z zewnątrz wcale takie nie musi być od wewnątrz, że nie można skreślać dziecka bo jest "inne" i mówić o niem "rozpieszczony bachor" bo takie słowa bardzo krzywdzą, zarówno dziecko jak i jego najbliższe otoczenie, bo nie przynoszą niczego dobrego. Ale mam tez nadzieję, że trafię na ludzi którzy tak jak ja borykają się na co dzień z takimi trudnościami i czesto czują się bezsilni, że czasami mają ochotę walnąć tym wszystkim i czekać na to co będzie dalej bez ich udziału, że czasem płaczą tak po prostu bo sami nie widzą światełka choć ono gdzieś tam sobie migocze. konto usunięte Temat: Dwu i pół latek mówi tylko mama Wiadomo że każde dziecko jest inne inaczej się rozwija, ale wizyta u logopedy to podstawa w przypadku jakichkolwiek obaw. Bardzo pomocni specjaliści są w tym Centrum przy drugim dziecku korzystałam z ich pomocy i byłam zadowolona z przeprowadzanych spotkań. Temat: Dwu i pół latek mówi tylko mama Mój syn jest pod opieką terapeuty SI, logopedki która pracuje z najcięższymi przypadkami autyzmu (kobieta jest niesamowita!), Magda byłabym bardzo wdzięczna za namiary na tę terapeutkę. Właśnie kogoś takiego szukam tj. terapeuty SI i logopedy w jednym. Magdalena H. Zrozumieli, że idealny świat jest podróżą, nie miejscem. Temat: Dwu i pół latek mówi tylko mama Kasiu, trochę źle napisałam, terapeutkę SI mój syn ma w przedszkolu a logopedkę a dokładnie oligofrenopedagog-logopeda przyjmuje go już w poradni PP. Ta logopedka nazywa się Ksenia Całka i przyjmuje w poradni na S.: Mój syn jest pod opieką terapeuty SI, logopedki która pracuje z najcięższymi przypadkami autyzmu (kobieta jest niesamowita!), Magda byłabym bardzo wdzięczna za namiary na tę terapeutkę. Właśnie kogoś takiego szukam tj. terapeuty SI i logopedy w jednym.
1694 odpowiedzi. 150646 wyświetleń. Maszeńka1980. Przed chwilą. Jestem 2 lata po slubie.Mamy prawie 5 miesieczne dziecko. Problem w tym, że maż ze mną po prostu nie rozmawia. Przychodzi do
napisał/a: ~Genia 2010-11-30 15:17 Mam 5 letniego synka, który prawie nic nie je! Kiedyś lubił wszystko, dziś jak mu dam np. kanapkę, to ugryzie raz i zostawia. Próbowałam różnych metod, dawałam mu różne jedzenie. Mówi, że nic go nie boli. Pytam zawsze dlaczego nie je, a on mówi, że nie jest głodny. Ale jak można nie być głodnym po jednym gryzie kanapki dziennie?! napisał/a: pianka1 2010-11-30 19:53 A może coś podjada za twoimi plecami? Jakieś chrupki, chipsy, batoniki? Zauważyłaś, żeby schudł? napisał/a: gumisie77 2010-12-06 23:06 czujesz, ze zawodzisz jako matka bo Twoje dziecko nie je przygotowywanych przez Ciebie potrwa? zastanów się w czym leży problem czy w tym ze dziecko nie je czy w Tobie? Pytam, bo w Polsce pokutuje przekonanie ze dziecko powinno się podtuczać - na potege robią to mamusie i babcie napisał/a: czarek11 2010-12-07 18:35 a ile waży? wystają mu żebra? napisał/a: ~Marta 2010-12-27 07:38 Najpierw sprawdź, na którym centylu w siatkach centylowych plasuje się Twoje dziecko. Jeżeli jest w okolicach 3 centyla warto iść z dzieckiem do lekarza, aby sprawdzić czy nie ma niedoborów. Jeżeli dziecko nie chce jeść, nie wciskaj mu kanapki na siłę. Staraj się je też zainteresować przygotowywaniem potraw. Zazwyczaj jeśli zrobią coś same, chętniej to jedzą. Pozdrawiam napisał/a: ~jusia210 2011-01-26 23:56 Witam! Ja mam chyba poważniejszy problem. Mój syn ma 2,5 roku i od malutkiego niechce jesć. Praktycznie w ciagu dnia zjada jeden posiłek ,jesli mozna na to nazwać posiłkiem. Praktycznie jedyne potrawy jakie lubi to placki ziemniaczane, żur albo rosół. Czasami zje troche miesa ale jego tygodniowy jadłospis wyglada w ten sposób , ze w ciągu 7 dniu ma 2 w które zje obiad. W pozostałe nic nie je oprócz porannej i wieczornej butelki mleka i kromke suchego chleba poniewaz nic co mozna zjeść z pieczywem nie lubi. Lekarka nie wierzy mi bo nie jest anorektykiem ale też nie nalezy do tegich, po wyniku badania krwi ktore zrobiłam w grudniu wyszło że nadal ma lekka anemie dlatego podaje mu zelazo i witaminy. Poza tym lekarka nie martwi sie tym ale ja widzę że mamy duży problem. Boję się że kiedyś mi się przewróci doslownie na ulicy. Próbowałam juz wszystkich chyba sposobów zeby zazhęcic go do jedzenia ale bez skutku. Kiedy chce dac kanapke z jajkiem, kiełbaska albo dosłownie cokolwiek innego on ucieka. Kiedy nawet spróbowałam szybko włozyc mu do buzi żeby chociaz skosztował ale on odrazu miał odruch wymiotny. Niewiem gdzie mogła bym sie skierować z moim synkiem, do jakiego specjalisty zeby zrobić mu jakies dokładne badania. Rozkładam ręce , niech mi ktoś pomoże! napisał/a: lamax 2011-02-10 07:54 Proponuję wizytę u dietetyka - najlepiej takiego, który pracuje z dziećmi. Są takie okresy w życiu naszych pociech,kiedy apetyt znacznie spada i jest to rzeczą naturalną. Może się okazać, że wcale nie jest z tym jedzeniem tak źle, czasem my mamy jesteśmy przewrażliwione. Na początek pamiętaj, że w dzieci nie należy nic wciskać. Nie dawaj dziecku nowej potrawy z zaskoczenia. To czy czegoś spróbuje, czy nie powinno być jego własną decyzją - Ty musisz to jedynie efektownie zaprezentować. napisał/a: ~gość 2011-02-25 22:56 Wsiekłość mnie bierze jak czytam,czy słyszę ''nic na siłę'' lub dziecka nie wolno zmuszac do trzeba dziecku jedzenie...Luuudzie kto wypisuje takie rozumiem mamy ,które maja problem z NIEJADKAMI ponieważ sama jestem mamą dwójki dzieci,z których właśnie jedno od urodzenia mogłby żyć tylko mój (11 lat)o którym mowa jest totalnym nigdy nie czuje głodu,no ma czsami dzień ,że zjadł by przysłowiowego konia z kopytami,ale to zdarza się może ze 2 razy do małego wmuszam w niego jedzenie,bo prośby i groźby nie kilka razy juz anemię z tego powodu ,a żaden lekarz nie widzi tu natomiast nie wiem już jak mam z nim działać ,ponieważ w przeciągu 1 roku syn mój nie przybrał na wadze ani 1 to normalne?Otóż nie!!!Sama wymusiłam na pediatrze syna ,aby skierowała go do szpitala na kompleksowe badania,ponieważ terobione ambutolaryjnie -wiadomo nic nie wykazały i lekarz uważa ,że wszystko jest więc teraz będzie leczony w Trzcianeckim szpitalu,ponieważ właśnie tam zajmują się dziećmi z takimi dolegliwościami i mam nadzieję,że dowiem się w końcu po 11 latach co mojemu dziecku na miłość Boską ludzie przestańcie wypisywać bzdury o tym ,że dziecko ma zły dzień i akurat nie ma teraz apetytu,bo takie gadanie to tylko lekceważenie prawdziwego problemu,a także wprowadzanie w błąd wszystkich mam ,których pociechy są NIEJADKAMI napisał/a: lamax 2011-08-02 14:02 może lepiej się nie wściekać na dziecko, które nie chce jeść bo tylko można je skrzywdzić. Dziecka nie zmusza się do jedzenia!!! napisał/a: gajaa 2011-08-02 14:27 ~gość napisal(a): Wsiekłość mnie bierze jak czytam,czy słyszę ''nic na siłę'' lub dziecka nie wolno zmuszac do trzeba dziecku jedzenie...Luuudzie kto wypisuje takie rozumiem mamy ,które maja problem z NIEJADKAMI ponieważ sama jestem mamą dwójki dzieci,z których właśnie jedno od urodzenia mogłby żyć tylko mój (11 lat)o którym mowa jest totalnym nigdy nie czuje głodu,no ma czsami dzień ,że zjadł by przysłowiowego konia z kopytami,ale to zdarza się może ze 2 razy do małego wmuszam w niego jedzenie,bo prośby i groźby nie kilka razy juz anemię z tego powodu ,a żaden lekarz nie widzi tu natomiast nie wiem już jak mam z nim działać ,ponieważ w przeciągu 1 roku syn mój nie przybrał na wadze ani 1 to normalne?Otóż nie!!!Sama wymusiłam na pediatrze syna ,aby skierowała go do szpitala na kompleksowe badania,ponieważ terobione ambutolaryjnie -wiadomo nic nie wykazały i lekarz uważa ,że wszystko jest więc teraz będzie leczony w Trzcianeckim szpitalu,ponieważ właśnie tam zajmują się dziećmi z takimi dolegliwościami i mam nadzieję,że dowiem się w końcu po 11 latach co mojemu dziecku na miłość Boską ludzie przestańcie wypisywać bzdury o tym ,że dziecko ma zły dzień i akurat nie ma teraz apetytu,bo takie gadanie to tylko lekceważenie prawdziwego problemu,a także wprowadzanie w błąd wszystkich mam ,których pociechy są NIEJADKAMI No cóż, mój brat i kilku jego kolegów w okresie mniej więcej od 7 do 13 roku życia byli totalnymi niejadkami: nic im nie smakowało, byli bardzo chudzi, a jednemu wręcz wystawały żebra. Nie można było w nich wmusić jedzenia. A potem wszystko samoistnie minęło, hormony w okresie dorastania zaczęły najwidoczniej inaczej pracować i teraz wszyscy są dobrze zbudowanymi facetami. Brat z roku na rok coraz mniej grymasił przy stole i teraz "wsuwa" już wszystko. To tak na pocieszenie, bo nie zawsze warto się martwić. napisał/a: ~beata 2012-02-14 10:02 witam mój syn ma 10 lat miał 2 latka jak wszystko odstawił je tylko suchy chleb bułeczki zwykłe omlety i to wszystko zaznaczę że nie je chipsów itd miał robione badania lekarz stwierdził ze nie jeden zdrowy chciałby miec takie dobre wyniki jazdziłam do psychologa stwierdzili że nic mu nie jest a ja się pytam jak można żyć bez ciepłego posiłku nikt mi nie wieży dziecko wysokie nie za chude aż tak dodam że czasami zjada tylko 3 kromki chleba dziennie napisał/a: cindy25 2012-03-04 22:03 może jelita mu wolno pracują, na pracę jelit dobre są probiotyki, np. lactoral, wiem, że to problem, dlatego najlepiej zapytać dobrego lekarza
nvdhEu.